Vandaag is er einde gekomen aan 3 weken van zorg en hoop. 
Wat waren we drie weken geleden blij en opgelucht dat onze shetlandpony Lotte van Haïnk een gezond merrie veulen ter wereld had gebracht. 
Zelf was ze in de week voor de geboorte er niet goed aan toe, maar we moesten het afwachten tot dat het veulen geboren was. Het veulen was nog geen dag oud, en toen hebben we haar met Lotte naar de kliniek gebracht, vet in het bloed kans 50/50 we gaan er voor, veulen doet het goed op de immuun therapie en Lotte wordt ook weer beter. Na 1 week mogen we haar ophalen en noemen we het veulen Felice, wat een geluk!! Lotte heeft veel van haar kracht verloren, en we doen er alles aan om haar te helpen. Maar na een dag of tien gaan we toch weer op haar verliezen, slecht eten en ook moeilijk bewegen, bevangen? De dierenarts stelt weer allerlei therapiën in. We blijven hopen en haar de kans geven om te herstellen, maar na de behandeling van gisteren keek ik in haar mooie ogen het licht was aan het doven ze kon niet meer, afgelopen zaterdag zijn we begonnen met het bijvoeren van Felice ze drinkt heel keurig en brutaal uit een emmertje veulenmelk. Vanmorgen lag Lotte plat in het hok, het veulen kriebelde aan haar oren, maar ze kwam niet meer overeind terwijl Felice veulenmelk dronk waren wij bij Lotte en streelde haar en vertelde we haar dat we zo trots op haar waren, dat ze zo lief was en dat het genoeg was, ze had alles gegeven en voor dat de dierenarts er was, was het voorbij. Gelukkig. We zijn heel verdrietig, 
16 jaar een prachtige lieve pony altijd mooi ook al zat ze onder de modder, mooie resultaten op de keuringen, zoveel goede herinneringen en die blijven en Felice heeft haar naam mee geluk en een Lot(te) uit de loterij!! Dank je Lotte voor zoveel onbaatzuchtige vriendschap. Het is goed zo!!